براي شناخت آقايمان امام زمان بايد چه اعمالي انجام دهيم آيا فقط کتاب مطالعه کنيم يا نه؟ وچندکتاب در اين مورد معرفي کنيد 

تلاش براى شناختن و يافتن امام معصوم واجب و لازم است؛هو چنان كه رسول اكرم(ص) فرمودند: «من مات و   لايعرف امامه، مات ميتةً جاهليه». ( ميزان الحكمه، ج 1، ص 171، ح 840.)
  ويژگى هاى اين شناخت آن است كه: اولاً، از منابع معتبر و موثق و مستند اخذ شود. ثانياً، گستره اش شامل آموزه هاى اعتقادى، اخلاقى و عبادى گردد. ثالثاً، از آن جا كه امام الگوى عملى براى انسان ها است، به ابعاد فكرى، عملى و روحى امام نيز ناظر باشد. اما اين شناخت از سه راه - كه مكمل يكديگر مى باشند - حاصل مى شود:

       يكم. مطالعه تاريخ زندگانى آنان؛ مطالعه سرگذشت و سيره آنان؛ خصوصاً در باب فضايل، مناقب و خصوصيات آنان - از قبيل: شجاعت، مردانگى، ايثار، تواضع، صبر، فرزانگى و... - انسان را متوجه مقام والاى آن بزرگواران مى كند و جذبه و كشش خاصى نسبت به آن فرزانگان در روح انسان، حاكم مى شود.

       دوم. مطالعه و تفكّر در سخنان ايشان؛ اسلام تفكر را موجب بصيرت ( الحياة، ج 1، ص 8، ح 3)، دعوت كننده به عمل نيك ( همان، ح 9)، پديد آورنده نور ( همان، ص 49، ح 18)، نشانه حيات و زنده بودن قلب بصير مى داند( همان، ص 48، ح 5).
       مطالعه و تفكّر در آثار فكرى امامان، هر چند كار مشكلى به نظر مى رسد؛ ولى بسيار سودمند است. اين امر علاوه بر آن كه باعث شناخت شخصيت آن بزرگواران و ايجاد محبت آنان در دل مى شود؛ سرمايه بزرگى براى روح بشر به شمار مى رود. همان طور كه فراگيرى فصول يك كتاب، بايد با تحقيق و دقت كامل و رجوع به استاد و... قرين باشد؛ مطالعه و انديشه و تفكر در آثار ائمه(ع) نيز، بايد با استفاده از استادان فن و مراجعه به كتاب هايى كه در شرح سخنان آنان به رشته تحرير درآمده، همراه باشد

       سوم. شناخت خدا: اگر ما خداوند و صفات و اسماى او را به طور حقيقى بشناسيم، مى توانيم انسان هاى كامل راستين (امامان) را نيز بشناسيم؛ زيرا آنان آينه تمام نماى صفات جمال و جلال حضرت حق اند و در تسميه به اسماى الهى، از تمامى موجودات عالم امكان برترند. بر اين اساس، با شناخت خدا و صفات او، مى توانيم به اوصاف و ويژگى هاى امامان نيز واقف گرديم. شايد دعايى كه سفارش شده در زمان غيبت بعد از نماز زياد خوانده شود، ناظر به همين حقيقت باشد:

  لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمائید

 آيا امورى همچون هدايت معنوى امام زمان(ع) رفع بلا با صدقه و امثال اين ها تجربه پذيرند؟

در اين مورد شما گرفتار نوعى اشتباه در تلقى مفاهيمى چون هدايت، عنايت هاى امام عصر(ع) و امثال آن شده ايد. البته اين اشتباه را بسيارى از مردم مرتكب مى شوند و همين موجب خطاهاى بسيارى در انتظاراتشان مى شود. آنگاه برخى به خاطر نيافتن آنچه در سر پرورانده اند به گمراهى و بى اعتقادى كشيده مى شوند.

 برخى به تفسير غلط از يافته ها پرداخته و امور نامربوط را مطابق ذهنيات و توقعات خود تفسير مى نمايند. بعضى نيز بى توجه از كنار مسأله مى گذرند. شايان توجه اين است كه بايد تلقى درستى از هدايت و عنايات امام عصر(ع) داشت.


       هدايت امرى نيست كه بتوان به طور كامل و در هر شرايطى مورد تجربه قرار داد. به عبارت ديگر ابزار تجربه ناتوان تر از آن است كه بتواند فراتر از روابط بين پديده هاى فيزيكى و مادى قدم نهد. امورى مانند هدايت و امدادهاى غيبى، هر چند در مواردى كاملاً مشهود و ملموس جلوه مى كند، ولى در آن موارد هم يك تجربه ساده نيست، و به همه موارد هم قابل سرايت نمى باشند.

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمائید

تورق در کتب پیشینیان و بررسی پیش‎گویی‎هایی موجود در کتاب مقدس، این مهم را نشان می‎دهد که دو واقعه بزرگ، به عنوان نقطه عطف سرنوشت بشریت، عنوان شده‎است و با مضامین و عبارات مختلف، به پیش‎گویی در مورد آن‎ها پرداخته‎شده‎است. یکی از این دو واقعه بعثت پیامبر آخرالزمان و دیگری ظهور منجی آخرالزمان و رسیدن تاریخ بشر به مدینه فاضله الهی است.
پیش‎گویی این دو واقعه ما را برآن داشت تا پس از بررسی‎های در میان روایات دینی شباهت‎های عجیب و فراوانی ویژگی‎های بعثت و ظهور از لحاظ بستر اجتماعی، فرهنگی و اعتقادی بیابیم.
این نوشتار کوتاه در نظر دارد به صورت اجمالی به بررسی برخی از این شباهت‎ها و تفاوت‎ها بپردازد.
شباهت
•    شاید بتوان وجود جاهلیت در عرصه اجتماعی را اولین و مهم‎ترین شباهت میان عصر بعثت و عصر منتهی به ظهور دانست. یعنی پیش از ظهور مانند عصر بعثت جاهلیتی عمیق اما این بار مدرن سراسر جهان را فراخواهد گرفت و تنها منجی الهی می‎تواند به آن پایان دهد.
•    شباهبت دیگر، بحث غربت اسلام است؛ چنانکه در حدیثی پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «اسلام آغازش با غربت بود و باز غریب خواهد شد و خوش به حال کسانی که غریب اند.»(1)

لطفا به ادامه مطالب مراجعه فرمائید

 آيا امورى همچون هدايت معنوى امام زمان(ع) رفع بلا با صدقه و امثال اين ها تجربه پذيرند؟

آيا امورى همچون هدايت معنوى امام زمان(ع) رفع بلا با صدقه و امثال اين ها تجربه پذيرن
در اين مورد شما گرفتار نوعى اشتباه در تلقى مفاهيمى چون هدايت، عنايت هاى امام عصر(ع) و امثال آن شده ايد. البته اين اشتباه را بسيارى از مردم مرتكب مى شوند و همين موجب خطاهاى بسيارى در انتظارات شان مى شود.

آنگاه برخى به خاطر نيافتن آنچه در سر پرورانده اند به گمراهى و بى اعتقادى كشيده مى شوند. برخى به تفسير غلط از يافته ها پرداخته و امور نامربوط را مطابق ذهنيات و توقعات خود تفسير مى نمايند. بعضى نيز بى توجه از كنار مسأله مى گذرند. شايان توجه اين است كه بايد تلقى درستى از هدايت و عنايات امام عصر(ع) داشت.

هدايت امرى نيست كه بتوان به طور كامل و در هر شرايطى مورد تجربه قرار داد. به عبارت ديگر ابزار تجربه ناتوان تر از آن است كه بتواند فراتر از روابط بين پديده هاى فيزيكى و مادى قدم نهد. امورى مانند هدايت و امدادهاى غيبى، هر چند در مواردى كاملاً مشهود و ملموس جلوه مى كند، ولى در آن موارد هم يك تجربه ساده نيست، و به همه موارد هم قابل سرايت نمى باشند. اين مسأله در بسيارى از مسائل دينى و متافيزيكى هست. مثلاً بارها و بارها شنيده ايم كه صدقه رفع بلا مى كند. ممكن است كسى بگويد من همه روزه صدقه مى دهم ولى هرگز رفع بلا را تجربه نكرده ام، بلكه برعكس بر اثر فلان حادثه پايم شكست.

لطفا به ادامه مطلب مراجعه نمایید

🔸امام زمان (عج): «اگر شیعیان ما که خداوند توفیق عبادت خود را در وحدت با یکدیگر به آنها بدهد، و چنانچه خدا شیعیان ما را به طاعت خود موفقشان بدارد. قلبا در وفای به عهدشان مجتمع میشدند. نه تنها لقای سعادت ما از ایشان به تآخیر نمی افتاد، بلکه سعادت مشاهده ما با شتاب به ایشان می رسید. و اینها همه در پرتو شناخت کامل ما و صداقت محض نسبت به ما می باشد. بنابراین هیچ چیز ما را از ایشان محبوس نمی دارد، جز اخباری که از ایشان به ما می رسد و ما را مکروه و ناراحت میسازد. از ایشان انتظار نداریم و تنها از خدا باید کمک خواست، او برای ما کافی و نیکو کارگذار و پشتیبانی است.»

چرا آقا می گوید خدا برای من کافی است؟
چه کردیم آقا جان؟

یهودی صهیونیزم(اسرائیل)، مسیحی صهیونیزم(امریکا)، مسلمان صهیونیزم(عربستان)، با هم ایستاده اند تا شیعه را بزنند.
آنوقت دوتا شیعه اثنی عشری با یک مرجع تقلید واحد، نمیتوانند یک جا جمع شوند.

«تنازعوا فتفشلو»
اگر تنازع کنید، محکوم به شکست می شوید.
اگر این اتحاد نباشد ما محکوم به شکست هستیم.

التماس دعای فرج

» مي دانيم از نشانه هاي ظهور امام زمان(عج) اين است که زنان شبيه مردان مي شوند و دنياطلب مي شوند. خيلي مي ترسم که يکي از اين افراد شوم مخصوصا وقتي به دانشگاه مي روم چنين احساسي دارم چه کنم تا از اين افراد نباشم؟

» از نشانه هاى ظهور فراگير شدن جهان از ظلم و جور است چنان چه از خود حضرت مهدى(عج) نقل شده: علامة ظهورى كثرة الهرج والمرج والفتن...؛ نشانه آشكار شدن من، زياد شدن هرج و مرج و فتنه ها و آشوب هاست(بحارالانوار، ج 51، ص 320).

       گاهى نيز نشانه هاى ظهور به عنوان زياد شدن گناهان و مفاسد اخلاقى و اجتماعى در ميان مسلمانان بيان شده است. علامه مجلسى در باب نشانه هاى ظهور، روايتى از امام صادق(ع) آورده كه در آن بيش از يكصد نوع انحراف اخلاقى، اجتماعى، اعتقادى و فرهنگى كه در دوران غيبت، دامن گير جوامع اسلامى مى شود، پيش گويى شده است(بحارالانوار، ج 52، ص 256) از جمله: رشوه خوارى، زياد شدن زنا و لواط، سنگدل شدن مردم، اهتمام مردم تنها به شهوت و شكم، از ميان رفتن شرم و... .

       و رأيت النّساء يتخذن المجالس كما يتخذها الرجال؛ زنان در جامعه و مجالس، به مانند مردان حضور و ظهور مى يابند.

       و علامت هايى از اين قبيل. زياد شدن مفاسد و آلودگى ها در ميان مردم، در واقع، نوعى فراگير شدن ظلم و جور روى زمين است. البته فساد و گناه كم و بيش در ميان مردم بوده، مهم اين است كه منكر بر معروف و ضد ارزش ها بر ارزش ها غلبه پيدا مى كند.

       سخن از زياد شدن ظلم و ستم و گناه و كم شدن افراد صالح است، نه اين كه همه مردم كافر شوند يا افراد صالح هيچ نباشند. در همان حال كه تباهى همه جا را فرا گرفته است، افراد پاكباخته، متعهد و صالحى هستند كه زمينه قيام آن حضرت(عج) را آماده مى سازند و در حمايت از آن منجى بزرگ به جهاد برمى خيزند.

       در روايات همان طور كه از گسترده شدن ظلم و ستم به عنوان علائم ظهور ياد شده است به اين نكته نيز اشاره شده كه جامعه منتظر مهدى، بايد در به پا داشتن ارزش ها و مبارزه با ضدارزش ها، تلاش جدى بكنند و منتظران به تهذيب نفس بپردازند و...

       تهذيب نفس و پاك سازى درون از صفات و خوى هاى زشت، و زيور دادن آن به وسيله اخلاق پسنديده، در هر زمانى واجب است. چنان كه قرآن مى فرمايد قد افلح من تزكى؛ به درستى كسى كه خود را پاك نمايد، رستگار مى شود. (شمس، آيه 9).

      اما اهميت تزكيه نفس در دوران غيبت امام عصر(عج) از جهت آن است كه قرار گرفتن در زمره اصحاب آن حضرت، بستگى تمام به آن دارد وجود نازنين آقا مهذب ترين و پاك ترين انسان است پس درك فضيلت صحبت او و قرار گرفتن در صف ياران حضرت به تهذيب نفس نياز دارد. در دعايى بعد از «زيارت آل يس» (علامه مجلسى در بحارالانورار، ج 102، ص 81 به نقل از احتجاج طبرسى آورده: از ناحيه مقدسه حضرت ولى عصر(عج) به محمد حميرى آمده: هرگاه اراده نموديد به وسيله ما به سوى خداوند و به سوى ما توجه نماييد «زيارت آل يس» را بخوانيد. اين زيارت از جانب خداوند متعال است) مى خوانيم: اللهم انصره وانتصر به لدينك وانصُر به اوليائك و اوليائه و شيعته و انصاره واجعلنا منهم؛ اى خدا! به امام زمان نصرت عطا فرما و به واسطه او دينت و دوستانت و شيعيان و ياوران و دوستان او را يارى فرما و ما را از دوستان و شيعيان حضرت قرار ده. (مفاتيح الجنان)

       پس يكى از مهمترين تكاليف در دوران غيبت كبراى مولايمان صاحب الزمان(عج) تهذيب نفس است «نعمانى» از امام صادق(ع) روايتى آورده كه حضرت مى فرمايد: هر كس دوست دارد از اصحاب حضرت قائم(عج) باشد، بايد كه منتظر باشد و در اين حال به پرهيزكارى و اخلاق نيكو رفتار نمايد، در حالى كه منتظر باشد، پس چنانچه بميرد و پس از مردنش قائم(عج) بپا خيزد، پاداش او همچون كسى خواهد بود كه آن حضرت را درك كرده است، پس كوشش كنيد و در انتظار بمانيد. گوارا باد شما را اى گروه مشمول رحمت خداوند (مكيال المكارم، سيد محمد تقى موسوى اصفهانى، ج 2، ص 437) و تهذيب نفس و پاكسازى درون امرى عمومى است كه م مردان و هم زنان مسلمان و شيعه بايد به آن عمل كنند و اختصاص به قشر و نوع و جنس خاصى از جامعه ندارد.

       براى آگاهى بيشتر ر.ك:
       1- خورشيد مغرب، علامه محمد رضا حكيمى.
       2- قيام و انقلاب مهدى، شهيد مطهرى.

» در مورد ظهور امام زمان(عج)، که همه انسانهاي کافر کشته خواهند شد و فقط آياهمان ياران واقعي ايشان باقي مي مانند وکسان ديگري که ايمان دارند ولي از نظر ايماني بسيار خوب نمي باشند باقي نمي مانند؟

» در مورد قتل و کشتار در دوران ظهور، برخي افراط مي کنند و از امام زمان و يارانش چهره اي خشن ارائه مي دهند و در مقابل، برخي تفريط مي کنند و مي گويند امام از طريق ولايت و تصرف تکويني و اعجاز همه را مطيع مي کند. لکن حق مطلب اين است که سياست امام (عج) همان سياست پيامبر اکرم(ص) است.

       گاهي مقتضاي عدالت و گستردن آن بر جامعه، اين است که دشمنان سر سخت و لجوج را که هرگز و به هيچ وجه با حکومت حضرت کنار نمي آيند و زير بار عدالت نمي روند از سر راه بردارد. يقينا قبل از ظهور و مقارن با آن، ستمگران خون ريزي بر جهان حاکمند که از هيچ جنايتي فرو گذار نمي کنند در چنين وضعيتي در برابر امامي که براي برپائي عدل و داد قيام مي کند، بي ترديد گروه هاي معاندي که دستشان به خون بشريت آلوده شده است و حق مردم را غصب کرده اند و يا پست و مقامشان به خطر افتاده، در مقابل حرکت و نهضت اصلاح گرايانه امام ايستادگي مي کنند و تن به عدالت نخواهند داد، اينان کساني هستند که کشته خواهند شد. اما کساني که چنين نيستند هرچند مسلمان هم نباشند، کشته نخواهند شد.

      بر اساس روايات، امام زمان (عج) نسبت به اهل کتاب (يهود و نصارا) نيز سياست نرمش و مدارا را در پيش خواهد گرفت. در ابتداي امر، اهل کتاب با پرداخت جزيه در حکومت حضرت به صورت مسالمت آميز زندگي مي کنند اما بعد از اتمام حجت و بر طرف شدن موانعي که بر سر راه هدايت و ايمان افراد وجود دارد و تشکيل مدينه فاضله و زمينه بسيار مناسبي که در جهت رشد و شکوفائي ايمان و فطرت الهي انسان ها مهيا مي شود در چنين شرايطي عده بسيار زيادي از کفار و مشرکين واهل کتاب ايمان مي آورند و ديگر کسي کافر و گمراه و مشرک باقي نمي ماند مگر افراد لجوج که در عين تمام شدن حجت، کفر مي ورزند. اين افراد عنود و لجوج محکوم به قتل و فنا هستند.

      بنابراين خلاصه سخن اينکه: در بدو ظهور جز افراد عنود و ظالمي که در برابر عدالت حضرت مي ايستند، کشته نخواهند شد حتي از کفار، اما در دوران شکوفائي علم و ايمان و مدينه فاضله و عدل مهدوي، ديگر بهانه اي براي کفر و نپذيرفتن اسلام باقي نمي ماند و در آن دوره کساني که از سر عناد کفر مي ورزند کشته خواهند شد.

وقتي که امام زمان (عج) ظهور کنند آيا تمام مردم مسلمان مي شوند يا اينکه کافرو پيرو مذاهب و اديان ديگر هم وجودخواهند داشت؟

» ظاهر بعضي آيات اين است كه يهود و نصارا تا قيامت باقي خواهند ماند.

      1- »و من الذين قالوا انا نصاري اخذنا ميثاقهم فنسوا حظا" مما ذكروا به فاغرينا بينهم العداوه والبغضاء الي يوم القيمه...; ما از كساني كه ادعاي نصرانيت داشتند پيمان گرفتيم پس قسمتي از پندهاي ما را فراموش نمودند, ما هم دشمني و كينه را تا قيامت در بينشان انداختيم «, (مائده , آيه 14).

      2- »اذ قال الله يا عيسي ان متوفيك و... و جاعل الذين اتبعوك فوق الذين كفروا الي يوم القيمه ...; بيا وقتي كه خداوند فرمود اي عيسي همانا من روح تو را قبض نموده و... و پيروان تو را بر كافران تا روز قيامت برتري دهم «, (آل عمران , آيه 55).

      3- »وقالت اليهود يدالله مغلوله... والقينا بينهم العداه والبغضاء الي يوم القيمه ...; يهود گفتند دست خدا بسته است ... و ما به كيفر آن قيامت آتش كينه و دشمني را در ميان آنها برافروختيم «,(مائده , آيه 64).

  لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمائید

» آيا اطلاق عناوين و القابي چون: «مقام عظماي ولايت» يا «ولي امر مسلمين جهان»به حضرت آيت الله خامنه‌اي، از نظر معظم له، بلامانع است؟ آيا استفاده از چنين القاب و الفاظي، متضمن توهين به ساحتامام زمان (عج) نيست؟

» در نظام سياسي اسلام و رابطه متقابل ميان مردم و رهبر اينچنين نيست كه كاربرد مطلق عناوين و القاب نهي شده باشد بلكه با دو نوع القاب و عناوين روبرو مي باشيم؛ نوع اول عناوين و القايي هستند كه مورد تأييد و مأخوذ از آموزه هاي ديني است و در سيره بزرگان دين نيز متداول بوده و نوع دوم، عناويني است كه به خاطر تأثيرات و پيامدهاي منفي آن بر فرد و اجتماع، به شدت از كاربرد آن نهي شده است.

      الفاظى از قبيل «عظمى» ـ كه مترادف با لفظ «معظّم»، باشند ـ نيز براى مراجع تقليد در آيت العظمى استعمال مى شود و هيچ صبغه مدح ناشايست ندارد؛ بلكه نوعى توقير و احترام معنوى است كه در سنت اسلامى داراى موردتأكيد مى باشد. در روايتى از امام على(ع) آمده است: مَن وقرّ عالما فقد و قرّ اللّه؛ كسى كه عالمى را احترام كند، خدا را احترام كرده است»، (غرر الحكم،ص 47، توقير العلماء، حديث 218) و همچنين عنوان «ولي امر مسلمين جهان» مضافاً بر آنچه گذشت، داراي پشتوانه ديني و برگرفته از احاديث ائمه معصومين(ع) و امام زمان(عج) است.

توضيح آنكه ولايت بر اموال و اعراض و نفوس مردم از شؤون ربوبيت الهى است و تنها با نصب و اذن خداى متعال، مشروعيت مى يابد و چنان كه معتقديم اين قدرت قانونى به پيامبر اكرم(ص) و امامان معصوم(ع) يكى بعد از ديگرى داده شده است.

در زمان غيبت بر اساس ادله عقلى متعددو روايات زيادى كه از امامان معصوم(ع) وارد شده فقيه جامع الشرايط عهده دار منصب ولايت و رهبرى جامعه اسلامى مى باشد و از طرف امام زمان(عج) به صورت عام منصوب مى باشند. بنابراين نصب ولى امر مسلمين جهان، يكى از القاب واقعى براى مجتهد جامع الشرايطى است كه درزمان غيبت امام معصوم(ع) براى رهبرى و اداره امور سياسى، اقتصادى، اجتماعى و... جامعه، از سوى امامان معصوم(ع) منصور گرديده است و بر اين مطلب دلايل عقلى و نقلى متعددى دلالت دارد. مانند:

 توقيع شريف امام زمان(عج) كه مى فرمايند: و اما الحوادث الواقعه فارجعوا الى رواه احاديثنا فانهم حجتى عليكم و انا حجه الله عليهم و ادله بسيار متعدد ديگر. پس چنين نيست كه لقب ولايت و جانشينى از امامان معصوم(ع) راخود ولى فقيه براى خود برگزيده باشد. بلكه از طرف امامان معصوم داراى چنين مسؤوليتى مى باشد.

      براى آگاهى بيشتر ر.ك: آيت اللّه جوادى آملى، ولايت فقيه ص 400 و 478 - فصلنامه حكومت اسلامى، سال اول، شماره اول،آيت اللّه مصباح يزدى، اختيارات ولى فقيه در خارج از مرزها، ص 81.

از علائم ظهور و خصوصيات و كرامات امام زمان(عج) چيست؟

 مدت زمان پاك شدن جهان از فساد معلوم نيست اما وقايع دوران ظهور را مى توان ترسيم نمود. ترسيم تفصيلى عصر ظهور امكان پذير نيست اما به صورت فشرده به سيماى كلى آن اشاره مى كنيم:

 روايات حاكى از اين است كه انقلاب و حركت ظهور حضرت مهدى(عج) بعد از فراهم شدن مقدمات و آمادگى هاى منطقه اى و جهانى از مكه آغاز مى گردد. آنگاه در سطح جهان نبردى سخت ميان غربى ها و تركان و يا هواداران آنها به وجود مى آيد تا جايى كه منجر به جنگ جهانى مى گردد.

 اما در سطح منطقه دو حكومت هوادار حضرت مهدى(عج) در ايران و يمن تشكيل خواهد شد... كه ياران ايرانى آن حضرت مدتى قبل از ظهور، حكومت خويش را تأسيس نموده و درگير جنگى طولانى مى شوند كه سرانجام در آن پيروز مى گردند. اندك زمانى پيش از ظهور آن بزرگوار در بين ايرانيان دو شخصيت با عنوان سيد خراسانى، رهبر سياسى و شعيب بن صالح رهبر نظامى ظاهر شده و ايرانيان تحت رهبرى اين دو تن نقش مهمى را در حركت ظهور آن حضرت ايفا خواهند كرد.

اما ياران يمنى وى، قيام و انقلاب آنان چند ماه پيش از ظهور حضرت بوده و ظاهراً ايشان در سامان بخشيدن به خلاء سياسى كه در حجاز به وجود مى آيد همكارى مى نمايد. از جمله نشانه هاى ظهور حادثه اى است كه ميان دو حرم مكه و مدينه رخ مى دهد.

در اين هنگام نشانه هاى ظهور حضرت مهدى(عج) آشكار شده و شايد بزرگترين نشانه آن، نداى آسمانى است كه به نام او در 23 ماه رمضان شنيده مى شود پس از اين نداى آسمانى حضرت مهدى(عج) به طور سرى با برخى از ياران خود ارتباط برقرار مى نمايد.

 درباره آن بزرگوار در سراسر گيتى سخن بسيار به ميان آمده و نام وى زبانزد همگان گشته و محبتش در دل ها جاى مى گيرد. دشمنان از حضور آن حضرت بيمناك شده و مى كوشند تا وى را يافته و از ميان بردارند از اين رو سپاهى وارد مدينه گشته و به هر مرد هاشمى كه دست يافته او را دستگير و يا كشته و يا به زندان مى اندازند آن حضرت با برخى از ياران خود در مكه تماس گرفته تا اين كه قيام خويش را در شب دهم محرم بعد از نماز مغرب و عشاء از حرم شريف مكى آغاز مى كند و پس از درگيرى بر مكه تسلط مى يابد.

 در صبح روز دهم محرم حضرت مهدى(عج) پيام خود را به زبان هاى مختلف به تمام جهان ابلاغ مى كند و ملل دنيا را به يارى خويش دعوت كرده، اعلام مى دارد كه در مكه باقى خواهد ماند تا معجزه اى كه جد گرامى اش حضرت رسول(ص) وعده فرموده محقق شود و آن فرو رفتن لشكريان سفيانى به زمين است كه براى درهم شكستن حركت آن حضرت راهى مكه مى شوند به وقوع بپيوندد.

آن حضرت پس از اين معجزه با سپاه خود كه متشكل از ده و اندى هزار تن است از مكه رهسپار مدينه مى شود و پس از نبردى با نيروهاى دشمن مستقر در آنجا، مدينه را آزاد ساخته آنگاه با آزادسازى دو حرم مكه و مدينه فتح حجاز و تسلط بر منطقه خاتمه مى يابد.

  وى پس از پيروزى بر حجاز راهى جنوب ايران مى شود و در آنجا با سپاه ايران و توده هاى مردم آن سامان به رهبرى خراسانى و شعيب بن صالح برمى خورد. آنان با او بيعت كرده و با هم رزمى يكديگر با قواى دشمن در بصره به پيكار مى پردازند كه سرانجام به پيروزى بزرگ و آشكارى دست مى يابند.

 سپس امام(عج) وارد عراق گرديده واوضاع داخلى آنجا را پاكسازى مى كند و با درگيرى با بقاياى نيروهاى سفيانى و گروه هاى متعدد شورش آنها را شكست داده و به قتل مى رساند. آنگاه عراق را مركز حكومت و كوفه را پايتخت خود قرار مى دهد و بدين سان يمن، حجاز، ايران، عراق و كشورهاى خليج فارس يكپارچه تحت فرمانروايى آن حضرت درمى آيد.

بعد از آن جنگ هايى با تركان و يهوديان صورت مى پذيرد كه در هر دو پيروزى از آن حضرت(عج) است. غربيان مسيحى از اين وقايع سخت نگران شده و با حضرت اعلان جنگ مى كنند ولى ناگاه حضرت عيسى مسيح(ع) از آسمان به قدس شريف فرود آمده و با سخنان خويش جهان و به ويژه مسيحيان را مورد خطاب قرار مى دهد.

فرود آمدن حضرت عيسى(ع) براى جهان علامت و نشانه اى است كه موجب شادى مسلمانان و ملت هاى مسيحى خواهد گرديد. به نظر مى رسد كه حضرت مسيح(ع) ميان حضرت مهدى(ع) و غربى ها وساطت نموده و قرارداد صلحى به مدت هفت سال ميان دو طرف بسته مى شود. اما غربى ها بعد از دو سال پيمان صلح را مى شكنند، لذا روميان در يك هجوم ناگهانى با نزديك به يك ميليون سرباز به سرزمين شام و فلسطين يورش مى آورند. نيروهاى اسلام روياروى آنها قرار گرفته و حضرت مسيح(ع) موضع خود را هماهنگ با حضرت مهدى(عج) اعلام داشته و پشت سر وى در قدس نماز مى گذارد. دراين جنگ مسلمانان پيروز مى شوند.

 سپس غرب توسط امام فتح مى گردد. پس از فتح و اسلام آوردن بيشتر مردم آن سامان، حضرت مسيح(ع) رحلت نموده و حضرت مهدى(عج) و مسلمانان بر پيكر او نماز مى گذارند. سپس پيكر پاك او را با پارچه اى كه دست بافت مادرش مريم صديقه(ع) است كفن نموده و در جوار مزار شريف مادرش در قدس به خاك مى سپارد.

 پس از اين فتوحات حضرت مهدى(عج) براى تحقق بخشيدن به اهداف الهى در ابعاد گوناگون و در ميان ملل جهان اقدام مى كند و براى تعالى بخشيدن و شكوفايى زندگى مادى و تحقق توانگرى و رفاه همگان قيام نموده و جهت گسترش فرهنگ و دانش و بالا بردن سطح آگاهى دينى و دنيايى مردم مى كوشد.

به نظر ميرسد كه جنبش دجال ملعون و فتنه و آشوب او يك حركت انحرافى بهره گيرى از پيشرفت علوم و حالت رفاهى باشد كه در زمان امام(عج) جامعه بشرى به آن دست مى يابد. دجال از روش هاى پيشرفته چشم بندى، براى فريب جوانان پسر و دختر و زنان كه بيشتر پيروان او را تشكيل مى دهند استفاده مى كند.

 از اين رو در جهان موجى از فتنه و آشوب به وجود مى آورد كه فريب كارى هاى او را باور مى كنند اما حضرت مهدى(عج) نيرنگ هاى وى را آشكار ساخته و به زندگى او و هوا دارانش خاتمه مى بخشد. اين دورنمايى كلى از حركت و انقلاب جهانى حضرت مهدى(عج) بود،

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمائید

اينكه حضرت امام جعفر صادق(ع) پيرامون حضرت مهدي(عج) مي فرمايد: «اگر او را دركمي كردم، تمام عمر به خدمت او ميپرداختم» چه مهمي را مي رساند و حضرتش چهمنظوري داشته اند؟ (معجم الاحاديثالامام المهدي (عج) جلد 3، صفحه 385).

رواياتي از ائمه معصومين(ع) به اين مضمون وارد شده است كه دو امام در يك زمان نخواهند بود مگر اين كه يكي ناطق است و ديگري صامت. يعني اگر در يك عصر دو امام باشد يكي قائم به امور امامت است و ديگري دعوت كننده به همان امام است و در خدمت امام ناطق است. بنابراين شايد اين سخن امام صادق(ع) بيان اين واقعيت باشد كه اگر حضرت(ع) در آن زمان باشند امام ناطق امام زمان خواهد بود و امام صادق(ع) در خدمت امام زمان(عج) خواهد بود.
      نكته ديگر اين كه اين روايت به گونه اي اشاره به رتبه و جايگاه بلند و ممتاز امام زمان(عج) دارد.

مي گويند که در زمان ظهور امام زمان چيزهاي زيادي مي باشند که تکامل مي يابند از جمله علم به حد اعلاي خودش مي رسد و بعضي ها مي گويند که و همچنين در کتابها نوشته شده که امام زمان با شمشير قيام مي کند، سؤال من اين است که با وجود پيشرفت علم و با وجود سلاحهاي مدرن آيا جنگ امام زمان باز هم با سلاحهاي سرد خواهد بود؟

 

در اين راستا نكاتى است كه بايد در نظر گرفت:

 1) كلمه «سيف» كه در روايات آمده، كنايه از مطلق سلاح مى باشد. چنان كه در بسيارى موارد چنين كاربردى دارد.

       2) آنچه مسلم است سلاح هاى موجود دنيا به گونه اى است كه نابود كننده هر كسى است كه در برد مؤثر آن باشد در حالى كه سلاح امام زمان «عج» و يارانش تنها انسان هاى تبهكار و فاسد و بى ايمان را از بين مى برد و خوبان از گزند آن در امانند. اما اين كه اين ويژگى چگونه به دست مى آيد بر ما پوشيده است مى توان احتمال داد كه آن حضرت به سلاح فوق مدرنى دست مى يابند كه چنين كاربردى دارد و سلاح هاى ديگران در برابر آن ناتوان است و كارايى چندانى ندارد و نيز ممكن است سلاح جديدى توسط آن حضرت به كار گرفته نشود و با سلاح هايى ابتدايى به نبرد برخيزند و اراده الهى بر از كار افتادن ديگر سلاح ها تعلق گيرد.
      سؤالاتي كه درباره ابزار دفاعي آن حضرت قابل طرح است عبارتند از:

       1- آيا ابزار دفاعي آن حضرت سلاح سردي چون شمشير خواهد بود يا نه ؟

       2- مفاد روايات اسلامي كدام نظريه را تأييد مي كند؟

       3- آيا تكامل صنعتي و ماشيني در آن روزگار از بين خواهد رفت يا نه ؟

       مي گوييم براي يافتن پاسخ اين سؤالات هم از منابع حديث و هم از دلايل عقلي مي توان كمك گرفت اما به نظر عقل : هيچ دليلي وجود ندارد كه با جهش جامعه انساني به سوي حق و عدالت ترقي جامعه متوقف گردد. افزون بر آن يكي از پايه هاي استقرار حكومت واحد جهاني به هم پيوستگي دنيا از نظر وسايل ارتباطي است و اين موضوع بدون تكامل صنعتي ممكن نيست . پس بعيد نيست بگوييم همان گونه كه قلم كنايه از علم و فرهنگ است.
       شمشير هم كنايه از قدرت و نيروي نظامي مي باشد. از همين جا مي توانيم به اين سخن اعتراف كنيم كه نمي توانيم نوع اين سلاح را نه از نظر مادي يا رواني بودن و نه از جهات ديگر تعيين كنيم . همين اندازه اجمالا مي توانيم بگوييم يك سلاح برتر خواهد بود. هم چنان كه مي دانيم آن سلاح سلاحي نيست كه گناهكار و بي گناه را با هم نابود كند. و اما به نظر احاديث : احاديثي كه نقل شده , به نوبه خود هر كدام تكامل علوم را در ابعادي مختلف براي انسان گوشزد مي كنند. از باب نمونه در كتاب منتخب الاثر عناوين ذيل را مشاهده مي كنيم كه همگي بر پيشرفت و رشد علوم آن روزگار دلالت مي كنند:

       1- باب سوم در اين كه زمين , كنوز و معادن خود را اظهار مي كند. در اين باره ده حديث است . از باب نمونه : موسي بن جعفر(ع ) فرمود: براي آن حضرت گنجينه هاي زمين ظاهر مي شود و هر امر دوري، براي ايشان نزديك مي گردد.

      2- باب چهارم : در اين كه بركات سماوي و ارضي و غير اين دو ظاهر مي شوند و در آن 12 حديث است . از باب مثال : پيامبر(ص ) فرمود: در زمان آخر امتم مهدي خروج مي كند و حال آن كه باران او را سيراب و زمين نباتاتش را بر وي عرضه مي كند.

       3- باب يازدهم در اين كه زمين در دولت وي عمران مي يابد. در اين زمينه 5 حديث وارد شده است . از آن جمله : حضرت فرمود: روي زمين خرابي باقي نمي ماند مگر اين كه مهدي آن را آباد مي كند.

       4- باب دوازدهم در اين كه امور در عصر ايشان تسهيل پيدا كرده و عقول مردم هم تكامل پيدا مي كند و در آن 7 حديث نقل شده است .
       از باب نمونه امام صادق (ع ) فرمود: در زمان قائم آل محمد(ص ) مؤمني كه در مشرق است برادر خود را كه در مغرب است مي بيند. همين طور مؤمني كه در مغرب است برادر خود را كه در مشرق است , مشاهده مي كند.

از آنجا كه در مقاله قبلی اهميت معرفت امام را دريافتيم ، خوب است ابعاد و شيوه هاي ادراك آن را بشناسيم .

به طور كلي در برخورد با مسائل مجهول غالباً به دو صورت و در دو مرتبه شناخت و آگاهي پيدا مي‌كنيم . آگاهي اجمالي و درك تفصيلي . وقتي چيزي كه معلوم ما و مورد درك ما واقع مي شود يك جسم يا شخص باشد ، اين دو مرتبه به دو صورت معرفت به اسم و معرفت به صفات مطرح مي‌شوند .

معرفت به اسم

فرض كنيد هنگامي كه به دنبال پزشكي حاذق براي درمان بيماريمان مي‌گرديم ، با نام يك پزشك برخورد مي‌كنيم . اين اولين قدم است ، وقتي از نام پدر و مادر او آگاهي پيدا مي‌كنيم يا بدانيم كه او از اقوام يا آشنايان ماست ، شناخت ما نسبت به « اسم لفظي » او كامل مي‌شود . در قدم بعد وقتي با اين پزشك برخورد مي‌كنيم : نوع صدا ، قيافه ، خصوصيات ظاهري و ويژگي‌هاي پديدار او را درك خواهيم كرد . به اين ترتيب ، اگر در جمعي نا آشنا قرار گيريم ، ميتوانيم او را از طريق نام و مشخصات شناسنامه‌اي و يا از روي شكل و صورت ظاهري شناسايي كنيم و به اين ترتيب بين او و ديگران تمايز ايجاد كنيم . البته اين حد از معرفت ، سطحي‌ترين رتبه‌ي شناخت ما نسبت به آن پزشك است و تا اينجا صرفاً شناختي سطحي و اجمالي نسبت به او يافته‌ايم .

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمائید

از بیانات علامه مصباح یزدی

ازدیاد معرفت ما به امام زمانمان ارواحنا فداه، به دو شرط وابسته است:
شرط اول: ادلّه حقّانیت و مقام‌هاى والاى آن امام معصوم را بررسى کنیم؛
شرط دوم: دلمان را براى پذیرش معرفت بیش‌ترِ حضرت آماده سازیم.
براى بازتاب نور، آیینه باید صیقلى باشد، و در برابر نور نیز قرار بگیرد. اگر آیینه‌اى صیقلى باشد، ولى در اتاق تاریک قرار گیرد نمى تواند نور را منعکس کند. همچنین اگر اتاق روشن باشد، ولى آیینه صیقلى نباشد نمى تواند نور را بازتابد.
براى معرفت روز افزون به امام زمان (علیه السلام) هم باید ادّله روشنى یافت، و هم دل را پاک و باصفا کرد. هر قدر دل، صفایش بیش‌تر باشد، ادّله محکم نیز بیش‌تر مى‌شود و آن وقت است که ایمان، قوى تر، معرفت، بیش‌تر و عشق نیز افزون‌تر مى‌شود؛ البتّه عشقى ماندگار است که اصالت داشته باشد، نه این که هوسى باشد و در وضعى خاص در انسان ظهور یابد و بعد نیز خاموش و فراموش شود.
تابش نور حضرت، همیشگى و دائم است. مهم آن است که ما دل‌هایمان را آماده کنیم و از آن زنگار برگیریم تا نور حضرت بر دل‌هایمان بتابد و فیض دائم او بر ما ببارد. وقتى دلى توجّهش به شیطان و آلوده به ظلمت گناه است، دیگر لیاقت توجّه به امام عصر ارواحنا فداه و بازتاب نور حضرت را ندارد؛ امّا اگر دلى به دنیا، هوس‌ها و شیطنت‌ها آلوده نباشد، چونان آیینه‌اى صیقلى نور آن بزرگوار را منعکس مى‌سازد.
علّت بیان این مقدّمه این است که هیچ کدام از ما نباید گمان کنیم معرفتى که به وجود مقدس ولىّ عصر عجل اللّه تعالى فرجه الشریف داریم، کافى و وافى است. ما باید خیلى بیش‌تر از این‌ها کار کنیم تا معرفتمان به حضرت کامل شود. اگر از مقام و منزلت امام زمان (علیه السلام) آگاه باشیم، هر آنچه به حضرتش منسوب است، در نظر ما نیز عزیز خواهد بود؛ امّا اگر از منزلت امام زمان (علیه السلام) بى‌اطّلاع باشیم، چیزهایى که به آن گرامى منسوب است، در نظر ما کم ارزش خواهد بود.

مهدى موعود امام عصرعليه السلام فرزند امام حسن عسكرى‏ عليه السلام در روز پانزدهم شعبان سال 255 ه . ق (سپيده دم روز جمعه)، در شهر سامرا ديده به جهان گشود. مادر او، بانويى به نام ريحانه است كه به او نرگس، سوسن و صيقل گفته مى‏شود.
نام او، «محمد» است كه خود پيامبرصلى الله عليه وآله اين نام را بر او نهاده و فرموده است : «اسم او اسم من است و كنيه او كنيه من» ؛ بر اين اساس كنيه او، ابوالقاسم است. وى به ابوصالح نيز معروف است. آن حضرت، داراى القاب فراوانى است ؛ از جمله : مهدى، منصور، قائم، حجت (حجت اللَّه)، صاحب الامر، بقيةاللَّه، صاحب الزمان و... . حضرت ولى‏عصر(عج) تا سال 260 ه . ق تحت تربيت و سرپرستى پدر بزرگوارش مى‏زيست و در همان زمان از مردم پنهان نگه داشته مى‏شد و جز خواصّى از شيعيان، كسى با آن حضرت ملاقات نداشت. او از سال 260 ه . ق (مصادف با شهادت پدر گرامى‏اش امام عسكرى عليه السلام) عهده‏دار منصب والاى امامت گرديد.
درباره ويژگى‏ها و خصوصيات مهدى موعود، مطالب فراوانى در روايات آمده است ؛ از جمله اينكه او از امت پيامبر، آل محمد، فرزندان ابوطالب، بنى‏هاشم، نسل پيامبرصلى الله عليه وآله، عترت نبى، ذوى القربى و اهل بيت رسول خدا و از ذريه و فرزندان پيامبر است. همچنين او از فرزندان على بن ابى طالب، فاطمه زهرا، امام حسين و امام حسن عسكرى‏عليهم السلام است. مهدى(عج) شبيه پيامبرصلى الله عليه وآله، يكى از سروران اهل بهشت، خليفةاللَّه و پيشواى شايسته امت است.
درباره شمايل و اوصاف ظاهرى و جمالى او نيز آمده است : حضرت مهدى(عج)، داراى چهره‏اى جوان و گندم‏گون، چشمان سياه و درشت، بينى‏اش كشيده و زيبا، ابروهاى هلالى و كشيده، شانه‏اى پهن، دندان‏هاى برّاق و گشاده، دستان و انگشتانى درشت، پيشانى بلند و تابنده، گونه‏هاى كم گوشت و اندكى متمايل به زردى (روشنى)، عضلات محكم، اندام زيبا و متناسب است. او بسيار خوش منظر بوده و بر گونه راستش خالى مشكين و در ميان شانه‏اش اثرى چون، اثر نبوّت هست.
از ويژگى‏ها و صفات اخلاقى «مهدى موعود» اين است كه او اهل عبادت و شب زنده‏دارى، قناعت، زهد و ساده زيستى، قيام و جهاد، عدالت و احسان، خشوع و خضوع، صبر و بردبارى، علم و دانايى، ظلم ستيزى و حق باورى است. يكى از خصوصيات مهم او در روايات، عدالت گسترى و دادگرى و بركندن ريشه ستم و بيداد از جهان است ؛ به حدى كه همگان از عدل و مساوات گرى او بهره‏مند خواهند شد. يكى از نمودهاى مهم زندگى امام مهدى(عج)، پنهان زيستى او و دارابودن دو غيبت (صغرى و كبرى) است. پس از شهادت پدر بزرگوار آن حضرت، كسى - به جز نايبان چهارگانه (عثمان بن سعيد عمرى، محمد بن عثمان، حسين بن روح نوبختى و على بن محمد سمرى) - با او ملاقات نمى‏كرد ؛ مگر در موارد استثنايى. در واقع پس از شهادت پدرش، غيبت صغراى او شروع شد و هفتاد سال ادامه يافت (260 ه . ق تا 329 ه . ق). از سال 329 ه . ق غيبت كبراى حضرت مهدى شروع گرديد و تا وقتى كه خداوند بخواهد و او ظهور كند، ادامه خواهد يافت.
ظهور و قيام او از كنار خانه خدا و شهر مكه آغاز مى‏گردد و به هدايت و راهنمايى انسان‏ها مى‏پردازد او پس از اتمام حجت با تمامى سركشان و ستمگران، به مبارزه با آنها مى‏پردازد. حضرت مهدى(عج) ابتدا به تشكيل حكومت جهانى و نصب حاكمان مى‏پردازد. آن گاه شروع به اصلاح جامعه مى‏كند و در اين زمينه به رشد و بالندگى فكرى و اخلاقى انسان‏ها همّت مى‏گمارد و زمينه‏هاى تعالى و شكوفايى معنوى و مادى جوامع را فراهم مى‏سازد. عمران و آبادانى سراسر زمين را فرا مى‏گيرد و طبيعت خرّم و پر ثمر مى‏شود. ترازوى قسط و عدالت، در جامعه گسترده شده و مساوات و برابرى حاكميت مى‏يابد. رفاه و امنيت و آرامش مردم تأمين و نيازهاى مختلف آنان برطرف مى‏شود. آيين يكتاپرستى رايج و دين اسلام در كل جهان گسترش مى‏يابد. معنويت، عقلانيت و عدالت فراگير مى‏شود و از نورانيت و زيبايى ويژه‏اى برخوردار مى‏گردد.

لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمائید

بسمه تعالی

حواستان خیلی جمع باشد چون شما آبروی امام زمان (ع) هستید.

 خیلی مواظب اعمالتان باشید. شما تک تک باید جمعی را به طرف دین و تقوی و امام زمان (ع) رهبری کنید. قیافه شما باید افراد را به طرف خدا متذکر کند. اعمال و گفتار شما باید مردم را متوجه خدا بکند. حرفهای بیهوده ای را که دیگران می زنند شما نباید بزنید.

در مجالس حرف حرف خدا و سخن از تقوی باید باشد و تمام فکر و هوشتان باید تزکیه نفس باشد. اگر به این حرفها عمل نکنید خداشاهد است که امام زمان (ع) تمام توفیقاتتان را می گیرد. تمامحالتان را می گیرد. شما باید منطقتان ثواب باشد. سخنتان بایدحق باشد. یک کلمه حرف بیهوده نزنید. فقط از خدا صحبت کنید.و بدانید اگر غیر از این کار را بکنید از صراط مستقیم خارج هستیدو اگر متعمّد باشید عاق امام زمان (ع) هستید.

ارتباط با امام زمان(عج) و ديگر اولياى الهى و نزديك شدن به آنان نياز به سنخيت با آنان دارد. به دست آوردن سنخيت با اولياى الهى نياز به تحقّق دو بُعد؛ يعنى، معرفت و عمل دارد. اگر كسى خود را به اولياى الهى شبيه نمود، به لقاى آنان نيز واصل خواهد شد.

 لطفا به ادامه مطلب مراجعه فرمائید

اَلسَّلامُ عَلیک یا صاحِبَ الزَّمان عَجَّلَ الله تَعالی فَرَجَک

۱- بدست آوردن شناخت صفات و آداب حضرت.

۲- رعایت ادب نسبت به یاد امام.

۳- محبت امام عصر (عج) بطور خاص.

۴- محبوب نمودن حضرت در میان مردم.......

به ادامه مطلب مراجعه فرمائید